Albert Sienkiewicz – Zestaw pięciu wierszy (od których swędzą zęby)

fot. Szymon Bira

Muśnięta słońcem eksponuje muskularną 

sylwetkę, wylegując się w skąpym bikini 

na jachcie

Wiem o was wszystko, nie znam wcale.

Selery roku zlepiają się w papkę o kolorze

i konsystencji zapomnienia. Ostatnie czyste

nutki nostalgii zjadł pies i wydalił, proszę 

sprzątać po swoim psie, proszę to wyrzucić

nim zagrzeje miejsca w silikonowych sercach.

Zęby bolą od zaciskania i antycypowania decyzji 

bohaterki sitcomu o rozpadzie więzi rodzinnych.

To minie, to wszystko kiedyś minie, bohaterka

cudem uniknie konsekwencji, cud tylko trochę 

zsinieje i spuchnie. Zawsze tak było, zawsze

tak będzie, scenarzyści znają się na rzemiośle,

aktorzy muszą z czegoś żyć. Nie chcę znać 

tego serialu. Muszę o nim wiedzieć wszystko.

Złoty deszcz

Mógłbym zlizywać z niej bogactwo

Lubię jak skapuje przy każdym słowie

I każdej myśli zrodzonej na czysto lub nie

Bogactwo ma kolor wysmażonego tłuszczu 

Smak umami język sam się składa w słomkę

I wędruje do ujścia nie ma co żałować żółwi 

Gdy czuć takie bogactwo

Intelektualne

Blichtr bling błysk

Zwykłe łapcie z łyka łatane latami

Torba wytarta od targania na stragan

Kamizelka typu bomber nie do zaorania

Ty mówisz stary menel ja wiem lepiej

Balenciaga

Lumpeks'24

forehand backhand second hand

drugie życie upadłych zdobyczy

tani samarytanin caritas mamacitas

polski czerwony krzyk mody

miała być ciuchosłowacja

wyszedł ciuchocinek

Wiosenka

Znów krindżujemy ciepłym majem

Eternitową papką naczep

Drobnoustroje wyzdychają

Czule spizgane wybielaczem

Twój pot znów pachnie moim kotem

Co wpadł na kaktus zeszłej zimy

Z ziemią jednoczy się pod płotem

Nie da się nadziać bez przyczyny

Nic też dwa razy się nie zdarza

Kącik opada, brew klekoce

Na jednej kartce z kalendarza

Da się zaliczyć ze trzy noce

Wszystko odpływa, wody, peron

Bo jeśli szalet, to już szalet

Ciasno zwinięci jak baleron

Znów krindżujemy ciekłym majem