Adam Wiedemann - Wiersze z gazet i czasopism

rys. Adam Wiedemann

Wackowi

1.

Więcej umiem niż wiem. Zadana czynność

wzbudza we mnie przewidywalny przestrach,

staram się robić, robić, nie wytwarzać i nie

gardzić farbami, którymi gardzę osobiście.

Jestem z zawodu cieślą, by tak rzec, nie umiem

się przystosować, chciałbym zmieniać świat,

co powoduje, że daję się wykorzystać przez

świat: niezmienny, na krańcach moich ramion

otwiera się krajobraz i zawiera wszystko,

czemu i przytakuję, i czemu zaraz coś wytknę.

2.

Codziennie wraca do niego ta sama

śpiewka: rób, rób, nie przestawaj, z tego

będzie malinowa nalewka, wyrządzisz

sobie krzywdę pijąc ją, wyrządzisz innym

krzywdę pijąc ją i wyrządzając innym

tę krzywdę zrobisz z siebie pajaca,

którego los jest jak Warszawa. To miasto

nie wstaje z ruin, szepczą zaszczane staruchy

pod sklepem, co pamiętają niejasno

kartki na mięso. Zdawać sobie sprawę

można z tego, że był to wypadek. Był to

feler. Zdajemy sobie z tego

wyłącznie sprawozdanie, ciągniemy je

niczym druta osobie, która już zasnęła.

3.

Pamiętam układ form, lecz nie pamiętam

form tych. Ty stałaś po tej stronie, ty

stałaś po tamtej stronie, ona stała obok.

Warszawa, 17.3.21