fot. Agata Kalinowska
Dość pobłażania - interweniujmy i redagujmy!
Tadeusz Peiper
1. Publiczność słuchająca poezji w wykonaniu osób lirycznych na żywo ma prawo i obowiązek domagać się interwencji poetyckiej od osób lirycznych obecnych na sali, z zastrzeżeniem, że muszą zostać spełnione ogólne zasady interwencji, czyli coś musi nie grać w wierszu, który dociera do niej ze sceny, np. rym nie ten, czytanie za ciche, utwór niedokończony, temat banalny, zardzewiała przerzutnia, polszczyzna jakaś nietutejsza, wiersz na siłę efekciarski etc.
2. Do interwencji nie należy przystępować w pojedynkę (zmącona świadomość poety nie może bazować sama na sobie); interwencję można podjąć tylko i wyłącznie w towarzystwie drugiej osoby piszącej (najlepiej wiersze), bo im więcej, tym lepiej, zgodnie z zasadą symbolicznego niezachowania parytetu.
3. W trakcie jednego spotkania można przeprowadzić dowolną liczbę interwencji poetyckich, z zastrzeżeniem, że każda musi być na inny temat.
4. W wypadku nałożenia się na siebie dwóch lub więcej interwencji osoba, której dotyczy interwencja, ma prawo wybrać, kto w jej przypadku interweniuje pierwszy.
5. Grupy interweniujące w tym samym czasie w tej samej sprawie mogą wnieść prośbę do organizatora imprezy o interwencję wspólną.
6. Osoba występująca może ubiegać się o unieważnienie interwencji, powołując się na świadków znajdujących się na sali - w takim wypadku liczba głosów przeciw musi dwukrotnie przewyższać liczbę interweniujących.
7. Dopuszcza się różnoraki przebieg interwencji, a do najczęstszych rodzajów interwencji poetyckiej należeć będą:
a ) okrzyk: “Interwencja!!!”;
b) wrzaski i buczenie z tyłu sali lub z przednich krzeseł;
c) natychmiastowy telefon z widowni do osoby na scenie, oczywiście jeśli nie wyłączyła telefonu, a wszystko w celu wywołania ogólnego zamętu i sabotowania nieudanego widowiska;
d) donośne gwizdy o charakterze stadionowym;
e) pomruki, szmery i pochrząkiwania o niskim natężeniu, prowadzące jednak w konsekwencji do przerwania prowadzonego odczytu, spotkania autorskiego, debaty etc.
f) w ostateczności okrzyk zawierający jakiś brzydki wyraz, a nawet dwa.
8. Dopuszcza się użycie narzędzi niezbędnych do przeprowadzenia interwencji, a ich wybór zależy tylko i wyłącznie od osoby interweniującej.
9. Czas trwania interwencji nie powinien być dłuższy niż redakcja wiersza będącego przyczyną interwencji, albowiem zakładamy, że od tej pory wszystkim turniejom jednego wiersza towarzyszyć będą dwa osobne składy jurorskie - jeden oceniający wiersze oraz drugi wiersze te na bieżąco redagujący, z założeniem, że utwór na bieżąco zredagowany będzie się już nadawał do publikacji w czasopiśmie literackim co najmniej średniej jakości (listę takich czasopism przygotujemy niebawem).
10. W wyjątkowych przypadkach, nie będących odczytami turniejowymi/konkursowymi, wymagane jest się niezwłoczne powołanie składu redakcyjnego w ramach grupy interwencyjnej zaraz po ustaleniu, że musi dojść do interwencji zgodnie z kryteriami, o których było wyżej.
11. Redakcja wiersza powinna zostać przeprowadzona w sposób jak najbardziej rzetelny, a brak czasu nie może być żadnym usprawiedliwieniem dla osoby redagującej.
12. Interwencja nie musi dotyczyć jedynie wiersza - dopuszcza się przypadki, w których interwencji podlegać będzie wypowiedź konkretnej osoby związana z teorią czy praktyką sztuki poetyckiej. W tym wypadku należy przeprowadzić wszystkie kroki związane z interwencją jednak zamiast redakcji wiersza, należy skupić się na sprostowaniu problematycznej kwestii z pominięciem kwestii publikacji w czasopiśmie literackim
13. Nie dopuszcza się interwencji ze względu na osobowość czy tożsamość osoby autorskiej - przedmiotem interwencji jest wyłącznie poezja.
14. W czasie trwania interwencji poetyckiej osoba autorska powinna cierpliwie czekać na rozwój wypadków i nie prowokować interwencji innej niż poetycka.
15. Osoby interweniujące mają prawo się pomylić - w takim przypadku powinny natychmiast przyznać się do błędu i naprawić wyrządzone w jego wyniku szkody, najlepiej po prostu głośno i wyraźnie przepraszając osobę czytającą, składy jurorskie oraz publiczność.
16. Ogólne zasady interwencjonizmu poetyckiego na żywo obowiązują od momentu ich ogłoszenia i obejmują wszystkie spotkania okołopoetyckie organizowane w ramach instytucji, rządu, akademii/uniwersytetu, towarzystw o charakterze oddolnym oraz wszystkich szczebli uczestnictwa w tak zwanym polu poetyckim, samowolki poetyckiej nie wyłączając.
17. Zaczęliśmy, a Wy to dokończycie! Precz z nieinterwencjonizmem! Do zobaczenia w polu!