Wiktor Szyło, tł. Tomasz Pierzchała - zestaw pięciu wierszy
- zakladmagazyn
- 20 mar
- 2 minut(y) czytania
* * *
Entropia środowiska pozwala wzbić się ponad niebo.
Buddyzm Zen pomaga żołnierzowi zrozumieć oficera.
Pijany zwrotniczy myli tory i skład zabija krowę.
Ci, co blisko mnie, bez trudu zapominają modlitwy.
Chcę pokazać pozostałym, gdzie przebiega Granica.
Powietrze
1.
Oto krople powietrza
wlewają się w ziemię.
Pod nią, jak pod powieką,
oko fundamentu
odbija
rozdrobnienie pląsów:
Arlekin i wilczęta,
bezimienny król-nawigator,
głodny smok
i ślicznotki na pomarańczowo.
wznoszą (lecz jakby przypadkiem)
piramidę
swych ulotnych uczuć.
2.
Fioletowy deszcz
(ścierające powietrze)
ostrzy brzytwę asfaltu,
zmywa
twarze drzew,
wypełnia dźwiękami świątynie,
zamienia się w śnieg,
który
nigdy nie taje.
3.
Powódź, przerażenie.
Piasek parasoli,
rozpadających się w rękach,
wpada do oczu –
prawie oślepieni
idziemy
po labiryncie powietrza,
którego ściany-fałdy
są żywe
i świecą srebrnym blaskiem księżyca jeśli dotknąć je dłonią.
* * *
ziemia przylepiła się do dłoni
a na dłoniach wyrosła pszenica
a potem
geolodzy szukali tu
uranu
przez przebite dłonie
ledwie zdążyli
skryć się w pięściach
* * *
zdaje się jej
że kieruje mrówką
w myślach wydając rozkaz
przemieniając owada w ducha
dostosowanego jeszcze przez rzemieślników Atlantydy
do pieszczenie bioder
w rozmytym rytmie „Rock is Dead”
jej zmysły
zamknięte przez złamane orbity
w mrowisku wspomnień
który przymarzło po krajach
czarnej dziury serca
kiedyś w telewizji mówiono
jedynie osinowy kołek
może wypełnić sobą
ten tunel po drugiej stronie świata
i ukoić ból
Wybór
W klasztorze wołają na obiad.
Pomarańczowe migotanie w oczach
przymusza mnie do odejścia,
nawet nie próbując czanga.
Lepiej będę patrzeć,
jak bliscy mi ludzie
wkładają swoje młode dusze
w produkcję maszyn rolniczych.
Wiktor Szyło – ur. się w Zinkowie (obwód połtawski). Mieszka w Kropywnyckim. Prezes Stowarzyszenia Pisarzy Ukraińskich (2011-2017). Podstawą tekstów poetyckich jest w większości metametafora. Zaproponował pojęcie „mandali werbalnej” – zbioru jednostek werbalnych połączonych wspólną funkcją interakcji z zamanifestowanymi i niezamanifestowanymi częściami pola semantycznego. Zbiory wierszy: Rozuminnia istoriji (1991), Praktyka: 1962-1991, Łezo hołky (1999), Tanecʹ porożneczi (2004). Współautor powieści Bodaj-cykuta (2006). Tomik wierszy #haikuku został uznany za jedną z najlepszych książek 2024 roku według ukraińskiego PEN Clubu.
Tomasz Pierzchała – ur. 1968 w Świdnicy, poeta, tłumacz, artysta, lektor, nauczyciel, znawca i piewca Obniżenia Podsudeckiego, badacz nurtów. Autor kilku książek z przekładami. Liczne publikacje w polskiej i zagranicznej prasie oraz w sieci. Jeden z twórców (wybór i przekład) antologii poezji ukraińskiej Końca świata nie będzie (OKiS, Wrocław, 2023). Laureat nagród poetyckich. Mieszka i pracuje we Lwowie.
